Ενα από τα «κόλπα» της επιθεώρησης, που δεν είναι καθόλου εύκολο θεατρικό είδος, είναι τα νούμερα με πολιτικούς. Οι ηθοποιοί που τους υποδύονται λένε βέβαια άλλα από εκείνα που κανονικά ακούμε από πρωθυπουργούς και υπουργούς. Το ίδιο κάνει φέτος το καλοκαίρι ο πρώην Πρωθυπουργός με τις μετριοπαθείς δηλώσεις του που προκαλούν έκπληξη

Ο Σταμάτης Φασουλής, που επέτρεψε φέτος στην επιθεώρηση στο Θέατρο Αλσος και γνωρίζει όσο λίγοι το είδος από την εποχή του «Ελευθέρου Θεάτρου» (που έκανε αντίσταση στη χούντα), θα μπορούσε ίσως να βεβαιώσει ότι πρόκειται για θεατρικό είδος δύσκολο.

Οι επιθεωρήσεις προσεγγίζουν μέσα από τη σάτιρα τα δύσκολα θέματα της επικαιρότητας ενώ συχνά τα νούμερα είναι γραμμένα για πασίγνωστους πολιτικούς. Οι ηθοποιοί που τους υποδύονται λένε φυσικά άλλα από τα συχνά σοβαροφανή και επίσημα των πρωθυπουργών και των υπουργών. Και η απόσταση αυτή ανάμεσα στα λόγια του «ψεύτικου» πολιτικού και σε αυτά του πραγματικού είναι συχνά αποκαλυπτική για όσα κρύβονται πίσω από τη βιτρίνα. Αν τα λόγια είναι καλογραμμένα και η ερμηνεία χαριτωμένη, ακολουθούν ξεσπάσματα γέλιου στην πλατεία του αναψυκτηρίου.

Το είδος αυτό μοιάζει να υπηρετεί χωρίς να το θέλει φέτος το καλοκαίρι και ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας που εμφανίζεται «αγνώριστος». Ενα χρόνο και κάτι αφότου ο τοξικός και διχαστικός του λόγος —όταν ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης— σφραγίστηκε από δύο βαριές ήττες σε εθνικές εκλογές, ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίζεται τώρα τρομερά συναινετικός. Σε βαθμό, θα έλεγε κανείς, ανησυχητικό, ή σαν να σατιρίζει ο ίδιος αυτό που εκπροσωπεί στη συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών: το μίσος και τον διχασμό μιας εποχής που έχει παρέλθει.

Ας δούμε κάποιους σταθμούς του φετινού καλοκαιριού (μέχρι σήμερα) από πλευράς Τσίπρα όπου το κλειδί είναι η λέξη «μαζί»:

—Στις 15 Ιουνίου ανακοινώθηκε το «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα» (είναι προσβάσιμο στο https://intsipras.gr/) με το ακόλουθο μότο: «Εργαζόμαστε για την προώθηση της ειρήνης, την ενίσχυση της δικαιοσύνης και την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης. Ελα να διαμορφώσουμε μαζί, το κοινό μας μέλλον».

—Μιλώντας στην πρώτη εκδήλωση του Ινστιτούτου, ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε στις 18 Ιουνίου του 2024: «Η πραγματικότητα, τα εκλογικά μαθηματικά, οι πιεστικές ανάγκης της κοινωνίας, επιβάλλουν στα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, να μιλήσουν στον πληθυντικό αριθμό και όχι στον ενικό. Να μάθουνε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουν την αφαίρεση και τη διαίρεση. Να βάλουν μπροστά το εμείς και να αφήσουν το εγώ. Να δώσουν περισσότερο χώρο στο “μαζί“, στην από κοινού αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της κοινωνίας δίνοντας ρεαλιστική υπόσταση στην προοπτική μιας νικηφόρας Προοδευτικής Συμμαχίας».

—Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γαλλία ο κ. Τσίπρας έγραψε στο Facebook: «Οταν οι προοδευτικές δυνάμεις παραμερίζουν το “εγώ”, αφήνουν τη διαίρεση και βάζουν μπροστά το “εμείς” και το “μαζί”, τότε μπορούν ανατρέψουν τα προγνωστικά και να πετύχουν μια ιστορική νίκη».

Με τις παραπάνω αναφορές ο κ. Τσίπρας δοκιμάζει τα νερά για το πρότζεκτ «ενωμένες προοδευτικές δυνάμεις». Προφανώς υπό τον ίδιο: αυτό είναι που κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια. Παράλληλα όμως μοιάζει να τρολάρει τον εαυτό του. Αυτό που ήταν και αυτά που έλεγε όταν ζητούσε να επανεκλεγεί πρωθυπουργός τον Σεπτέμβριο του 2015 αλλά και όταν έκανε αντιπολίτευση στην ΝΔ το διάστημα 2019-2023 ανεχόμενος (αν όχι οργανώνοντας ο ίδιος με κομματικά τρολ και στελέχη) τη διαδικτυακή συντόμευση «#ΝΔ_Παιδεραστές». Ας τα δούμε με τη σειρά:

♦ «Κάθε μέρα που περνάει οι διαχωριστικές γραμμές γίνονται όλο και πιο σαφείς. Από τη μια μεριά οι δυνάμεις της χρεοκοπίας, οι δυνάμεις της διαφθοράς, της διαπλοκής, των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, οι δυνάμεις της ολιγαρχίας με επικεφαλής την ΝΔ και τον κύριο Μεϊμαράκη. Και από την άλλη μεριά οι δυνάμεις της εργασίας, της ισότητας, της διαφάνειας, του αγώνα κόντρα στη διαφθορά και στη φοροδιαφυγή με μπροστάρη τον ΣΥΡΙΖΑ». Στο τέλος αυτής της προεκλογικής ομιλίας στο Κερατσίνι (Σεπτ. 2015), ο κ. Τσίπρας είπε ότι «στις 20 Σεπτέμβρη τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», για να προσθέσει ότι «φεύγω με τη βεβαιότητα: τους τελειώσαμε».

♦ Και για να μην πάμε τόσο πίσω, ας μεταφερθούμε στον Οκτώβριο του 2022, όταν ο κ. Τσίπρας έγραφε άρθρο στην «ΕφΣυν» με αφορμή την υπόθεση του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό που έπεσε θύμα αδίστακτων μαστροπών και βιαστών.

Πριν το άρθρο Τσίπρα, μια αναφορά στο πλαίσιο. Επίσημοι σχολιαστές του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούσαν ήδη πριν τη δημοσίευση του άρθρου να ταυτίσουν τον παιδοβιαστή Μίχο με την κυβέρνηση και τη ΝΔ, όπως είχε συμβεί και το 2021 με την υπόθεση Λιγνάδη. Τότε, είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το hashtag «#ΝΔ_Παιδεραστές» και παράλληλα κάποιες αδιανόητες ιστορίες ότι δήθεν το Μαξίμου ήταν κέντρο trafficking ανηλίκων. Ιστορίες που είχαν υιοθετηθεί κανονικότατα και από βουλευτές της Κουμουνδούρου.

Ενα παράδειγμα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που προωθούσε τα fake news, εκτός από τον Παύλο Πολάκη, ήταν η Τάνια Ελευθεριάδου:

Το θέμα έφτασε στη Βουλή στις 25/2/2021. «Σας κοιτώ στα μάτια και σας ερωτώ ανοιχτά, πριν ο κατήφορος ολοκληρωθεί: Κατηγορείτε την κυβέρνηση ότι καλύπτει παιδεραστές και ότι η Νέα Δημοκρατία διακινεί κύκλωμα ανηλίκων;» ρώτησε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή. Εκεί είχαμε φτάσει. Αναγκαστικά ο κ. Τσίπρας (τότε) τα μάζεψε.

Από τον Φεβρουάριο όμως του 2021 έως τον Οκτώβριο του 2022 που αποκαλύφθηκε η ανατριχιαστική υπόθεση Μίχου, μεσολάβησαν 20 μήνες. Και ο  κ. Τσίπρας επέδειξε τις πρώτες μέρες κάποια αυτοσυγκράτηση στη νέα προσπάθεια ταύτισης του Μαξίμου με παιδοβιαστές και trafficking, με αφορμή αυτή την υπόθεση. Το πρότζεκτ έτρεχε όμως κανονικά από κάτω, πιο χαμηλά από τo επίπεδο του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, με δηλώσεις στελεχών και φυσικά στα social media.

Τελικά όμως, κάποια πράγματα μοιάζουν με το στερητικό σύνδρομο της δίαιτας. Υπάρχει κίνδυνος να σπάσεις. Και η ευκαιρία εργαλειοποίησης της υπόθεσης Μίχου ήταν σαν να έβαζαν μπροστά στον κ. Τσίπρα, μετά από ημέρες σκληρής δίαιτας, ένα φρεσκότατο γαλακτομπούρεκο. Και το χειρότερο: με τη δική σου συνταγή. Κρατάς ή βουτάς στην κρέμα και στο φύλλο με το σιρόπι;

Ο κ. Τσίπρας κράτησε κάποιες μέρες. Ηταν άραγε εκείνες οι μέρες ο προάγγελος της σημερινής ενωτικής του στάσης; Το βέβαιο είναι πως όταν τελείωσαν οι μέρες της αυτοσυγκράτησης, ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης θυμήθηκε τον πραγματικό του εαυτό και παρήγαγε με το άρθρο του στην «ΕφΣυν» (εδώ) ένα αριστούργημα τραμπικής προπαγάνδας πάνω στο δράμα του 12χρονου κοριτσιού.

Μετέφρασε Τραμπ από τα αγγλικά στα ελληνικά και μάλιστα με ακρίβεια. Την πιο εμβληματική του φράση: «Να αποξηράνουμε τον βάλτο!» (drain the swamp). Με τα λόγια λοιπόν του κ. Τσίπρα, σε ένα απόσπασμα που φωτογραφίζει «όλους όσους εμπλέκονται», εννοώντας προφανώς την ΝΔ και το Μαξίμου:

—«Αυτός ο κοινωνικός βάλτος είναι επόμενο, όπως και ο κάθε βάλτος, να παράγει τα ερπετά του. Και βεβαίως όλοι όσοι εμπλέκονται σ’ αυτή την εγκληματική κακοποίηση ενός παιδιού, αυτονοήτως πρέπει να τιμωρηθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Αλλά μήπως πρέπει να ασχοληθούμε και λίγο με τον βάλτο και όχι μόνο με τα ερπετά που παράγει; Μήπως είναι ώρα να αποξηράνουμε τον βάλτο;».

(Υπενθυμίζεται ότι η θεωρία συνωμοσίας QAnon, την οποία αξιοποίησε περίτεχνα ο Τραμπ εναντίον των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, προβλέπει ότι δήθεν στα υψηλά κλιμάκια του πολιτικού και οικονομικού συστήματος δρα με απόλυτη μυστικότητα ένα κύκλωμα παιδόφιλων που κατέχει τις κρίσιμες θέσεις)

Και στην παρομοίωση του κ. Τσίπρα με τον βάλτο το μήνυμα ήταν εύληπτο: Επειδή βρίσκονται παντού, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, και επειδή είναι δύσκολο να τους βρούμε έναν-έναν, η καλύτερη λύση είναι να αποξηράνουμε ολόκληρο τον βάλτο. «Drain the swamp!», φώναζαν οι οπαδοί του Τραμπ στις συγκεντρώσεις του ήδη από το 2016.

Μετά από όλα αυτά, φτάσαμε στο καλοκαίρι του 2024, στο «μαζί» και στη μετριοπάθεια στον λόγο του κ. Τσίπρα. Επειδή όμως είναι δύσκολο να αποδειχθεί στην πράξη ότι κάτι άλλαξε, καθώς για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να αποκτήσει ξανά εξουσία στα χέρια του ο κ. Τσίπρας, το νέο του «πρόσωπο» για το φετινό καλοκαίρι παραπέμπει προς το παρόν σε νούμερο επιθεώρησης.

Σαν κάποιος άλλος δηλαδή να τρολάρει τον πραγματικό Τσίπρα παίζοντας τον μετριοπαθή πολιτικό, με στόχο να θυμίσει στο ακροατήριο που παρακολουθεί έκπληκτο ποιος πραγματικά ήταν. Και τι θα συμβολίζει —άνευ συγκλονιστικού απροόπτου— ο ίδιος στην πολιτική Ιστορία της χώρας μας.

Αλέκος Παπαναστασίου

Hellasultras.gr

Σημείωση: Υπεύθυνος για το άρθρο είναι αποκλειστικά ο αρθρογράφος. Οι θέσεις του είναι προσωπικές και τίθενται σε δημόσιο διάλογο, σε πνεύμα ελευθερίας.