Από τον χρυσό σκόρερ Ογιαρθάμπαλ στον σωτήρια Όλμο και από τον μαέστρο Ντε Λα Φουέντε στον εγκλωβισμένο Σαουθγκέιτ. Η Ισπανία κάθισε εκ νέου στον θρόνο της πρωταθλήτριας Ευρώπης κι η Αγγλία υποκλίθηκε αναγκαστικά.
Τι είδαμε στον τελικό
- Απόδοση ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης: Το -στη μύτη του παπουτσιού- οριακό γκολ του Μίκελ Ογιαρθάμπαλ στο 86′ για το 2-1 της «ρόχα» στον τελικό του Euro δεν πανηγυρίστηκε μονάχα στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στο Μπιλμπάο, στη Σαραγόσα, στη Βαλένθια και στη Σεβίλλη. Σήκωσε από τους καναπέδες και τις καρέκλες κάθε λογής ποδοσφαιρόφιλους που προτιμούν τη δράση από την αντίδραση. Που ψηφίζουν το μπρίο του Γιαμάλ από την κυνικότητα. Που επιλέγουν το καλά οργανωμένο σχέδιο από ένα πλάνο που έχει τους φορ στο κέντρο. Όντως νίκησε το ποδόσφαιρο στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. Νίκησε η ομάδα που μέτρησε το 7/7 και χρειάστηκε μόνο μια παράταση για να σκαρφαλώσει στην κορυφή.
- Προπονητική συνέπεια: Ο Λουίς ντε λα Φουέντε είχε αμφισβητηθεί εξ αρχής για την καταλληλόλητα του όντας η επιλογή της ισπανικής Ομοσπονδίας για τον ρόλο του ομοσπονδιακού στη μετά-Ενρίκε εποχή. Άνευ διαπιστευτηρίων, όφειλε να κερδίζει το ένα μετά το άλλο τα στοιχήματα. Γνωρίζοντας πολύ καλά το υλικό που είχε στα χέρια του, ως προπονητής σε όλες τις μικρές εθνικές, ο 63χρονος (τρίτος γηραιότερος που κατακτά Euro) δεν δίστασε από την ημέρα της παρουσίασής του να θέσει ως στόχο την κορυφή. Αυτό ήταν το ταβάνι του. Και να, προτού καν συμπληρωθούν δυο χρόνια από την πρόσληψή του, που μπορεί να περηφανεύεται για τα κατορθώματά του. Κυρίως δε για το απλό, αλλά όχι απλοϊκό, ποδόσφαιρο των «ρόχας» σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά. Ποδόσφαιρο 15 γκολ υπέρ και μόλις 4 κατά.
- Γιατί έχασε η Αγγλία: Η φοβική διαχείριση και η συνολική παθητικότητα στέρησαν από τα «τρία λιοντάρια» την πιθανότητα να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο από μια ηρωική ήττα στον τελικό. Ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ επέμεινε σ’ έναν Κέιν που δεν απειλούσε, ούτε πήρε κάποιο ρίσκο που να αιφνιδιάσει την Ισπανία, συνέχισε δε να φέρνει σε πολύ χαμηλά μέτρα τον Μπέλινγκχαμ και να του αφαιρεί το όπλο της παρουσίας στην αντίπαλη περιοχή. Η Αγγλία είχε ελάχιστους παίκτες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου κι αναπόφευκτα οι περισσότερες μεταβιβάσεις δεν έβρισκαν αποδέκτη. Σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι κατάφεραν οι Ισπανοί στον ίδιο τομέα.
Τι δεν είδαμε στον τελικό
- Τον Κόουλ Πάλμερ νωρίτερα: Την ώρα που ο Γιαμάλ κι ο Νίκο Γουίλιαμς έκαναν τη διαφορά ως βασικοί συντελεστές μιας απολαυστικής Ισπανίας, ο μικρός της Αγγλίας δεν πήρε τον χρόνο που αναλογούσε σε όλα αυτά που έδειξε πως ήταν σε θέση να προσφέρει σ’ ένα σύνολο άνευ εμπνεύσεων. Παίζοντας με την άγνοια κινδύνου που χαρακτηρίζει την ηλικία του, θα ήταν ένα πολύτιμο στήριγμα στην απελευθέρωση του Μπέλινγκχαμ είτε προκαλώντας ρήγματα είτε απασχολώντας αντιπάλους. Η ασίστ στον ημιτελικό και το γκολ στον τελικό ήταν δείγματα της πολύτιμης χρησιμότητάς του.
- Την κεφαλιά του Γκέι στα δίχτυα: Ο Ντάνι Όλμο δεν χρειάστηκε να σκοράρει αυτή τη φορά. Η επέμβασή του πάνω στην γραμμή αποτρέποντας το 2-2 ισοδυναμούσε με γκολ στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Ειδάλλως δεν θα το πανηγύριζε με όλη την ψυχή του. Οι Άγγλοι έβρισκαν πάντα τον τρόπο να «χτυπούν» στο φινάλε των αγώνων τους, αλλά ο Ισπανός επιθετικός τούς είχε μόλις «αφοπλίσει» την τελευταία ελπίδα τους για την παράταση.
- Τι θα γινόταν αν: Το βαρύτιμο τρόπαιο ερχόταν, επιτέλους, στο Λονδίνο. Όμορφα τα συνθήματα, αλλά η ουσία είναι πως η Αγγλία παρέμεινε στο «μηδέν», αποτυγχάνοντας μάλιστα σε δεύτερο διαδοχικό τελικό Euro. Εξακολουθεί δηλαδή να παραμένει πίσω από την Ολλανδία, τη Δανία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία σε κατακτήσεις, αναγκασμένη πια να παραμένει άλλα τέσσερα χρόνια. Τα 58 χρόνια στέρησης, από το Παγκόσμιο του ’66, είναι πάρα πολλά. Να ‘ναι η τρίτη και φαρμακερή το 2028 στο Λονδίνο;
Τι θα δούμε μετά τον τελικό
- Τη διάρκεια της Ισπανίας: Η απόδοση των «ρόχας» και ο τίτλος των πρωταθλητών Ευρώπης γέννησαν απαιτήσεις και υποχρεώσεις. Κι αν το Nations League που αρχίζει άμεσα (αρχές Σεπτεμβρίου) είναι απλώς μια μεταβατική φάση ως τα προκριματικά του Παγκοσμίου, σε δύο χρόνια από σήμερα (11 Ιουνίου – 19 Ιουλίου) το σύνολο του Ντε λα Φουέντε θα κληθεί ν’ αποδείξει πως ο μήνας του μέλιτος στη Γερμανία δεν ήταν πυροτέχνημα. Μόνο τότε η παρούσα γενιά (Γιαμάλ, Γουίλιαμς, Ρόδρι, Πέδρι, Γκάβι) θα συγκριθεί επάξια με την προηγούμενη των διαδοχικών επιτυχιών.
- Συμβιβασμό ή εξέλιξη: Η FA δεν πρόκειται να προδώσει την εμπιστοσύνη της στον Γκάρεθ Σαουγκέιτ, ιδίως από τη στιγμή που έφτασε την Αγγλία σε δεύτερο σερί τελικό Euro. Ταυτόχρονα όμως ο Άγγλος εκλέκτορας, με οκτώ χρόνια στην πλάτη πλέον, βρίσκεται αντιμέτωπος με ευθύνες που οφείλει να αναλάβει για να πείσει ότι δικαίως κρατά τη θέση του. Διότι καλές οι πορείες, αλλά η ουσία δεν έχει συνδυαστεί με αυτές και οι διοργανώσεις φεύγουν η μια μετά την άλλη. Οι αποφάσεις είναι μερικές φορές δύσκολες, αλλά ταυτόχρονα απαραίτητες για τον ρόλο του. Εκτός κι αν μείνει κι αυτός εγκλωβισμένος στα ίδια και τα ίδια.
