Είναι ένας δημοσιογράφος ο οποίος θεωρεί τον κ. Γεωργιάδη ως ένα ”ρητορικό φαινόμενο”, έχει γράψει άρθρο για τον ΠΘ με τίτλο ”Μητσοτάκης μέχρι να «χαθεί» ο ήλιος…” και για τον θάνατο των παιδιών στα Τέμπη έχει αναφερθεί ως μία “θυσία”.
Γράφει ο Άγγελος Χωριανόπουλος (Χ)
Η συζήτηση αναφορικά με την αντικειμενικότητα του κ. Πορτοσάλτε τελειώνει εδώ. Και το ξέρουμε όλοι αυτό μέσα μας. Ασχέτως το τι λένε/λέτε αρκετοί δημόσια. Αν κάποιος διαφωνεί μέχρι εδώ ας μην συνεχίσει στο υπόλοιπο κείμενο.
Είναι κακό αυτό;
Για εμένα όχι. Κανείς και ποτέ δεν έβαλε να ακούσει τον κ. Πορτοσάλτε για να έχει μία ”αντικειμενική εικόνα” για τα πράγματα. Ούτε περίμενε να ακούσει κάποια αντικειμενική κριτική προς την κυβέρνηση. Ο άνθρωπος εκφράζει τις απόψεις που θέλει να ακούει ο μέσος έλληνας νεοδημοκράτης άνω των 50 που θέλει να αυτοεπιβεβαιώνει μέσα του πως καλά κάνει και στηρίζει την ΝΔ τόσα χρόνια και δεν ευθύνεται αυτός για την κατάσταση αυτής της χώρας.
Ο καθένας κρίνει μόνος του. Για εμένα η αυθεντικότητα/ειλικρίνεια των ανθρώπων που ακούω μετράει πολύ. Ασχέτως αν διαφωνώ ή συμφωνώ μαζί τους. Και ο κ. Πορτοσάλτε δεν έκρυψε ποτέ της πολιτικές/κομματικές του πεποιθήσεις. Όποιος τον ακούει και περιμένει να ακούσει πως αξίζει να το ρισκάρουμε βγαίνοντας από το ευρώ είναι δικό του θέμα.
Έχει το θάρρος της γνώμης του;
Προφανώς και ναι. Είναι η γνώμη του αντικειμενική; Προφανώς και όχι. Η δημοσιογραφία, λυπάμαι που θα σας ενημερώσω, αλλά σχεδόν ποτέ δεν ήταν αντικειμενική στον Δυτικό κόσμο. Τουλάχιστον από το 1960 και ύστερα. Ο εγκέφαλος είναι το πρώτο πεδίο στο οποίο διεξάγονται όλες οι διαμάχες στις ανθρώπινες κοινωνίες και στα έθνη κράτη. Πολιτικές, ταξικές, ιδεολογικές, οικονομικές κλπ.
Η μόνη περίοδος που άκουγα όντως τον κ. Πορτοσάλτε ήταν αυτή επί ΣΥΡΙΖΑ. Τότε η χώρα είχε όντως πρόβλημα και βρισκόταν όντως εκτεθειμένη σε πολλαπλούς κινδύνους λόγω των πολιτικών της κυβέρνησης. Την περίοδο εκείνη ο κ. Πορτοσάλτε έχει ένα μερίδιο ευθύνης αναφορικά με την τελική επικράτηση της λογικής έναντι του ακατάσχετου και επικίνδυνου παραλογισμού.
Και πως διεξάγονται οι διαμάχες αυτές επί του εγκεφάλου;
Μέσω ελέγχου των πληροφοριών που εισρέουν μέσα σε αυτόν. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο. Το δεύτερο στάδιο είναι η μεταφορά ήδη τροποποιημένων πληροφοριών προς τον εκάστοτε εγκέφαλο, με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Με μία συγκεκριμένη υποκειμενική πολιτική/οικονομική/κομματική γραμμή. Αυτό κάνουν οι δημοσιογράφοι στον δυτικό κόσμο χρόνια τώρα. Πολλές φορές η τσέπη που σε πληρώνει σου επιβάλει τι θα πεις. Αυτό ωστόσο είναι μία άλλη ιστορία και δεν ισχύει πάντα.
Πως επιβεβαιώνονται αρκετά εκ των παραπάνω;
Μα φυσικά από άλλο ένα αυτογκόλ αρκετών στελεχών της κυβέρνησης τα όποια έχουν ξεχάσει τον ρόλο τους. Η κομματική υποστήριξη προς τον κ. Πορτοσάλτε στα μυαλά αρκετών Ελλήνων (κυρίως κάτω των 40) επιβεβαιώνει πλήρως όλα τα λεγόμενα του κ. Μαρινάκη. Ποιος ο λόγος να υπάρξει κάποια πολιτική/κομματική στήριξη προς έναν άνθρωπο που έχει ένα διμερές ζήτημα με έναν άλλον, και μάλιστα έχει έναν ολόκληρο ΣΚΑΙ να τον στηρίξει σε όλη αυτή την διαμάχη; Ειλικρινά ο επικοινωνιακός μηχανισμός της ΝΔ έχει σοβαρό θέμα, ενώ εδώ και καιρό λειτουργεί υπονομευτικά.
Τι γίνεται με την κόρη του;
Ο κ. Πορτοσάλτε είπε ψέματα (δεν κατάλαβα αν του ξέφυγε ή όχι) για το θέμα της κόρης του που δεν μπορεί να πει τα κάλαντα. Η κόρη του είναι 30 περίπου ετών και δεν απειλήθηκε (και δεν νομίζω να λέει και τα κάλαντα). Μονάχα από τους κλασσικούς ανώνυμους εγωπαθείς φοβισμένους πουθενάδες του 𝕏. Οι οποίοι στον πραγματικό κόσμο δεν τολμάνε να μιλήσουν μέχρι και σε άγνωστο στον δρόμο για να ρωτήσουν που βρίσκεται ένα μαγαζί.
Αν δουν τον κ. Πορτοσάλτε από κοντά (και βρουν το θάρρος) θα του ζητάνε σέλφι για να την στείλουν σε ομαδικές το βράδυ (τσεκαρισμένο αυτό). Αυτό δεν θεωρείται πραγματική ”απειλή”. Αλλά εσωτερικά απωθημένα και κόμπλεξ φοβισμένων ανθρώπων, αρκετοί εκ των οποίων φοβούνται να δεχτούν τις συνέπειες των λεγομένων ενώ ντρέπονται για τον εαυτό τους.
Ο μόνος τομέας στον οποίο ασκεί πραγματική κριτική (όχι πάντα) είναι αυτός που αφορά την λειτουργία του κράτους. Τους εσωτερικούς μηχανισμούς που χρήζουν αναθεώρησης.
Το αν θα ακούτε τον κ. Άρη ή όχι είναι δικό σας θέμα. Ο άνθρωπος λέει την γνώμη του και μπράβο του όσο και αν διαφωνώ σε ορισμένα ζητήματα. Μην λέτε όμως ψέμματα στους εαυτούς σας, ούτε δημόσια στον κόσμο. Κακό σε εσάς κάνετε.
