Η παρούσα ανάρτηση έρχεται πάλι να στεναχωρήσει τους υπέρμετρα φίλο-τραμπικούς. Όμως είναι πάγια αρχή αυτού του τοίχου να λέει τα πράγματα όπως τα βλέπει, χωρίς να διστάζει να αναθεωρήσει όταν προκύπτουν νέα δεδομένα. Ήμουν από εκείνους που πίστευαν πως ο Τραμπ όντως θα επιδίωκε (έστω και αργά/σταδιακά) τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών με κάνουν όλο και πιο σκεπτικό και μάλλον απαισιόδοξο. 

Γράφει ο Π.Τασούλης.

Ακολουθεί red-pilling, τροφή για σκέψη για όσους αγαπούν να καλλιεργούν την κριτική σκέψη.

 Κατά τη διάρκεια της νύχτας της Κυριακής προς Δευτέρα (24-25 Νοεμβρίου) εκτοξεύτηκαν 8 αμερικάνικοι πύραυλοι ATACMS εναντίον του “Κοσμοδρομίου Βοστότσνι”, ενός στρατιωτικού αεροδρομίου κοντά στην πόλη Κουρσκ, το οποίο δεν πολυχρησιμοποιείται πια (ίσως μόνο ως σταθμός ανεφοδιασμού), δεν παύει ωστόσο να βρίσκεται αρκετά βαθιά μέσα στη Ρωσία.

 Επτά καταρρίφθηκαν και ένας πύραυλος πέρασε τη ρωσική αεράμυνα. Ουκρανικές πηγές δημοσίευσαν φωτογραφίες ενός τουλάχιστον κατεστραμμένου οχήματος εκτόξευσης πυραύλων αεράμυνας S-300 ή S-400 που συνάδουν με πολλαπλά χτυπήματα από μικρά υποπυρομαχικά, ενώ παράλληλα υπήρξαν ισχυρισμοί ότι κάποιοι Ρώσοι σκοτώθηκαν στο συγκεκριμένο σημείο.

 Όπως ήταν αναμενόμενο οι δυτικοί δεν έβαλαν μυαλό μετά τη “φουντουκιά”…

 Είναι προφανής η πρόθεσή τους να καταπατήσουν επιδεικτικά τις ρώσικες κόκκινες γραμμές. Το θέμα δεν είναι πια τι θα κάνει ο Πούτιν. Αυτή η απορία θα μας λυθεί αρκετά σύντομα, είτε οι Ρώσοι προβούν σύντομα σε δεύτερο… “φουντούκωμα” (το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας δήλωσε πως “θα υπάρξει απάντηση και ΔΕ θα είναι συμβολική”), είτε κρατηθούν λίγο ακόμα μέχρι να τελειώσουν οι ουκρανικοί πύραυλοι (ήδη με τις 2 επιθέσεις οι Ουκρανοί έφαγαν τους 14 από τους καμιά 50αριά τελευταίους ATACMS τους). Έτσι κι αλλιώς, παράλληλα συνεχίζουν να προελαύνουν σε όλο το μέτωπο. 

 Το θέμα είναι τι θα κάνει ο Τραμπ, όταν αναλάβει. Όσο περνούν οι μέρες, με τον “πορτοκαλή” να παρακολουθεί τηρώντας απόλυτη σιγή, γίνεται όλο και πιο προφανής η δύσπεπτη αλήθεια την οποία πρέπει σιγά-σιγά να προετοιμαζόμαστε να χωνέψουμε:

 Μάλλον… ΤΙΠΟΤΑ! 

 Κινδυνεύοντας για άλλη μια φορά να γίνω δυσάρεστος στους υπεραισιόδοξους τραμπικούς φίλους, θα πω πως από ότι φαίνεται θα απογοητευτούν αν περιμένουν ο Τραμπ να τραβήξει την πρίζα από το project-Ukraine.

 Είναι γεγονός ότι πλέον οι ΗΠΑ δε διαθέτουν “σοβαρό” βαρύ οπλισμό, τον οποίο είναι πρόθυμες να στείλουν στην Ουκρανία, χωρίς να προκαλέσουν τεράστια δυσαρέσκεια στο δικό τους στρατό, με τα δικά τους αποθέματα συνεχώς να μειώνονται. Όμως, στην εποχή των drones, πλέον δεν χρειάζονται απαραίτητα Bradley και Strykers για να συντηρηθεί μια σταθερή αλλά αργή υποχώρηση.

 Κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, στην πραγματικότητα ο Τραμπ δε θα υπαναχωρήσει στο ελάχιστο. Το πιθανότερο είναι να δούμε κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στον πόλεμο του Βιετνάμ, όταν ανέλαβε ο Νίξον το 1969. Που σημαίνει, δυστυχώς, ότι ΔΕ θα υπάρξει κάποια ειρηνευτική συμφωνία εγκαίρως για να αποφευχθεί η ολοκληρωτική καταστροφή της Ουκρανίας.

 Εν χορώ οι δυτικοί “ειδικοί σε θέματα εξωτερικής πολιτικής” δημοσιεύουν δοκίμια σχετικά με το πώς πρέπει επιτέλους ο Ζελένσκι να αρχίσει να σκέφτεται ρεαλιστικά – πόση έκταση θα πρέπει να δεχτεί να εγκαταλείψει με αντάλλαγμα την ειρήνη.

 Όμως είναι αυτή η ίδια η προσδοκία των “ειδικών” που στερείται ρεαλισμού. Είναι κάτι που δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να συμβεί. Γιατί όχι;

 Γιατί όπως ακριβώς και το Γ’ Ράιχ, έτσι και το ουκρο-Ράιχ του Ζελένσκι είναι μια τορπίλη που έχει εκτοξευτεί, με αναμμένο το φυτίλι που θα την πυροδοτήσει και το οποίο δε γίνεται πλέον να σβήσει! Γιατί;

 Γιατί εάν η Ουκρανία συνθηκολογήσει, οι ΗΠΑ αυτόματα θα χάσουν το ενδιαφέρον τους για αυτήν. Και τι συμβαίνει όταν οι ΗΠΑ χάνουν το ενδιαφέρον τους; Ό,τι συνέβη στο Νότιο Βιετνάμ το 1975, για να επανέλθουμε στο γνωστό ιστορικό προηγούμενο. Στο μυαλό του Ζελένσκι και της κλίκας του, για την Ουκρανία υπάρχει μόνο νίκη ή θάνατος. Πράγμα που συνεπάγεται καταδίκη της χώρας σε απόλυτη καταστροφή. 

 Οι αισιόδοξοι θα επιμείνουν στην προσδοκία ότι η Ουάσινγκτον επί Τραμπ θα τραβήξει όντως την μπρίζα, ώστε να κατασταθεί εφικτή μια συμφωνία, με την οποία θα παραχωρηθούν “de facto” κάποια εδάφη στη Ρωσία, αφενός διατηρώντας την Ουκρανία ως μια βαριά οπλισμένη χώρα στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, αφετέρου κρατώντας σε ισχύ όλες τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, χωρίς καμία ομαλοποίηση.

 Μια συμφωνία δηλαδή που θα αφήνει ανοιχτή τη δυνατότητα μελλοντικής επανεκκίνησης της σύγκρουσης μετά από την κατάλληλη (μακροχρόνια) προετοιμασία· κάτι σαν το Minsk 1 ή το Minsk 2, αλλά μεγαλύτερο.

 Η Ρωσία ωστόσο έμαθε από τα παθήματα του παρελθόντος. Δεν είναι όμως αυτή η εμπειρία της από τη δυτική αναξιοπιστία ο μόνος λόγος που κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. 

 Η Ρωσία εξακολουθεί να επιδιώκει τους δύο βασικούς στόχους για τους οποίους ξεκίνησε την ΕΣΕ:

 Την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας – να μη διαθέτει η χώρα πλήρη, τακτικό στρατό, παρά μόνο μια ελάχιστη δύναμη εσωτερικής ασφάλειας.

 Την αποναζιστικοποίηση – το στρατιωτικό μέλος της οποίας θα έρθει μέσω του πρώτου στόχου, το δε πολιτικό μέλος, για πρακτικούς σκοπούς, μπορούμε να ορίσουμε ως την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης στο Κίεβο που ΔΕΝ είναι εχθρική προς τη Ρωσία.

️ Αυτή τη στιγμή, όλοι οι «ειδικοί» συμφωνούν ότι η Ρωσία κερδίζει και ότι η Ουκρανία σύντομα θα καταρρεύσει εάν δεν καταλήξει σε συμφωνία. 

 Αλλά… εάν η Ρωσία κερδίζει, γιατί να παραιτηθεί από τους δηλωθέντες δίδυμους στόχους της και να επιτρέψει την επιβίωση μιας βαριά οπλισμένος Ουκρανίας που παραμένει σε αμερικάνικη τροχιά;;; Η απάντηση είναι απλή: 

 ΔΕ θα παραιτηθεί!

 Αναφορικά με τον Τραμπ, θα περίμενε κανείς πως μέχρι τώρα θα είχε δώσει κάποια ένδειξη για τα σχέδιά του στο ουκρανικό. Είδε τους – υπό διαδικασία αποχώρησης – Μπαϊντενικούς να εγκρίνουν: 

 Τη χρήση πυραύλων ATACMS εντός των πριν από το 2014 ρωσικών συνόρων.

 Την επέκταση της χρήσης των HIMARS/GMLRS και JDAMS πέρα ​​από τις “συνήθεις”, γειτονικές παραμεθόριες περιοχές του Κουρσκ και του Μπέλγκοροντ.

 Όπως και οι Μπαϊντενικοί, έτσι και ο Τραμπ ΗΞΕΡΕ πως κάτι τέτοιο θα προκαλούσε μια ακόμη μεγαλύτερη ρωσική απάντηση (που όπως φαίνεται θα είναι η έναρξη της τακτικής χρήσης κατά της Ουκρανίας μεγάλων ρωσικών στρατηγικών πυραύλων “πυρηνικής δυνατότητας”, ικανών να καταφέρουν πρωτοφανώς καταστρεπτικά πλήγματα ακόμη και όταν φέρουν συμβατικά εκρηκτικά).

 Λοιπόν… Όλοι ξέρουμε πόσο αρέσει στον Τραμπ να επικοινωνεί μέσω του λογαριασμού του στο “Truth Social”. Θα αρκούσε να γράψει μια ή δυο προτάσεις, καθιστώντας σαφές πως ό,τι κι αν κάνουν οι Μπαϊντενικοί για να “δηλητηριάσουν το πηγάδι” από τώρα μέχρι την αποχώρησή τους, ΔΕ θα μπορέσουν να επηρεάσουν τις πολιτικές του αποφάσεις. Ότι δηλαδή, μόλις αναλάβει καθήκοντα θα εκκινήσει τις συνομιλίες με τον Πούτιν ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ οποιαδήποτε από τις προκλήσεις της τελευταίας στιγμής του καθεστώτος που αποχωρεί.

 Μία ή δύο προτάσεις, τι πιο εύκολο;;!!

 Κι όμως, ΔΕΝ το έκανε…

 Όπως πχ δε δεσμεύτηκε ποτέ να τα βάλει με τις μεγάλες φαρμακευτικές, έτσι δε δεσμεύτηκε ποτέ να κάνει συγκεκριμένα βήματα για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, παρά επαναλάμβανε διαρκώς “ευχολόγια” ότι ο πόλεμος αυτός “πρέπει” να τελειώσει· εδώ και καιρό απέφευγε μάλιστα τις παλιότερες, αόριστες υποσχέσεις πως “θα το πετύχει μέσα σε 24 ώρες”…

 Ο Τραμπ έτρεξε την προεκλογική του εκστρατεία βασισμένος στην επιδίωξη της “εσωτερικής ασφάλειας μέσω μαζικών απελάσεων” και ίσως, κάπως πιο αόριστα, στο ότι θα αντιδράσει με κάποιο τρόπο σε εκείνους που τον κατασκόπευαν και τον καταδίωκαν δικαστικά. Θα κάνει επίσης κάποια πράγματα για τον περιορισμό της woke ατζέντας από την οποία έχει αρχίσει να κουράζεται όλο το σύμπαν και… ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

 Οτιδήποτε άλλο, είναι απλώς οι προσδοκίες και οι ευσεβείς πόθοι που ΕΜΕΙΣ, οι υποστηρικτές του, προβάλουμε στην κενή οθόνη των προθέσεων ή/και δυνατοτήτων του.

 Ο Τραμπ λοιπόν ΔΕΝ είναι δεσμευμένος σε κάτι αναφορικά με την Ουκρανία. Προτιμά να εκμεταλλευτεί το τετελεσμένο της κατάστασης που διαμορφώνουν οι Δημοκρατικοί φεύγοντας, για να κάνει ό,τι ο ίδιος πιστεύει πως είναι καλύτερο για τις ΗΠΑ (και τον… Τραμπ). Τι είναι αυτό;

 Ο Τραμπ εστιάζει πολύ στην ενέργεια. Προφανώς, θέλει να πουλήσει ακόμη περισσότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) στην Ευρώπη. Οποιαδήποτε πιθανή ομαλοποίηση των ευρωπαϊκών εμπορικών σχέσεων με τη Ρωσία σημαίνει περισσότερο ρωσικό αέριο για την Ευρώπη και λιγότερο αμερικάνικο. Η με κάποιον τρόπο διατήρηση του πολέμου στην Ουκρανία εγγυάται ότι δε θα υπάρξει τέτοια ομαλοποίηση. Τότε ο Τραμπ θα μπορεί να είναι εκεί να χτυπάει στοργικά τους Ευρωπαίους στην πλάτη: “Μην ανησυχείτε, εγώ είμαι εδώ, σας προστατεύω! Αγοράστε τώρα περισσότερο αμερικάνικο LNG!”…

 Το αμερικάνικο γόητρο πρέπει να διαφυλαχτεί πάση θυσία Τραμπ και το ίδιο ισχύει για το image του Τραμπ: πρέπει να είναι σκληρός και αδάμαστος! Απο την άλλη όμως ο Πούτιν δε θα κάνει μια συμφωνία που να επιτρέπει στην Ουκρανία να παραμείνει δεμένη στο άρμα των ΗΠΑ. Δηλαδή, δε θα δώσει ΤΙΠΟΤΑ στον Τραμπ. Η Ρωσία απαιτεί μια ουκρανική συνθηκολόγηση, που σημαίνει, μια συνθηκολόγηση των ΗΠΑ.

 Πώς ακριβώς φαντάζονται κάποιοι πως αυτό είναι εφικτό; Δεν υπέγραψαν κάτι τόσο ταπεινωτικό οι Μπαϊντενικοί αλλά θα καταδεχτεί να το υπογράψει ο… ‘magnificent’ Τραμπ;;!!

 Ναι, ναι, ξέρω…. Υπάρχουν πολλοί πραγματικά καλόπιστοι που σκέφτονται “Μααα, ο Τραμπ θα χάσει την υποστήριξη από τη βάση του! Τον εξέλεξαν, εν μέρει, για να τελειώσει ο πόλεμος!”

️ Λυπάμαι αλλά όχι, ΔΕΝ τον επέλεξαν για αυτό. Ούτε συνολικά, ούτε εν μέρει. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία θα τον ξαναψηφίσουν ό,τι κι αν κάνει, ακριβώς όπως γίνεται παντού στον κόσμο με τις οπαδικές αγέλες “ελλείψει καλύτερης εναλλακτικής” – ακριβώς όπως γίνεται κι εδώ ΚΑΘΕ φορά με το “41%” και ΚΑΘΕ φορά απορούμε “πώς είναι δυνατόν”…

 Αν εναντιωθεί με πυγμή στον Πούτιν, οι λίγοι έξυπνοι θα το ανεχτούν (επειδή “ακόμα κι έτσι, με τον Τραμπ μπορεί να δούμε το 90% αυτών που ευχόμαστε”) και οι αφελείς (η πλειοψηφία) απλά θα το καταπιούν χωρίς καν να τους απασχολήσει…

 ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ το εκλογικό υπόβαθρο για να τερματιστεί αυτός ο πόλεμος, ανάλογο με τις πολιτικές και κοινωνικές μοχλεύσεις που αναπτύχθηκαν στο εσωτερικό των ΗΠΑ ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. 

 Οι Δημοκρατικοί ξέρουν πως στην πραγματικότητα αυτό το αντιλαμβάνεται και ο Τραμπ. Αυτό που με πρώτη μάτια φαίνεται ως τρικλοποδιά είναι οι προσπάθειές τους να του… λειάνουν το έδαφος! 

 Η τελευταία εμφάνιση του Lindsay Graham στο Fox News ήταν ενδεικτική της νέας γραμμής που προσπαθεί να περάσει το “αυτοκρατορικό στρατόπεδο”. Μια γραμμή που προσπαθούν να πουλήσουν στον Τραμπ, όχι για να τον ξεγελάσουν, αλλά για να τον διευκολύνουν, προσφέροντας του μια ρητορική που θα μπορεί να απευθύνει στη MAGA εκλογική του βάση, προκειμένου να δικαιολογηθεί η συνέχιση του πολέμου.

 Σύμφωνα με αυτό το νέο αφήγημα η Ουκρανία διαθέτει φυσικούς πόρους αξίας ΤΡΙΣεκατομμυρίων δολαρίων (“ταΐζει τη μισή Αφρική” κτλ ) και…

 ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

…αρκεί να επιτευχθεί μια συμφωνία ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Όμως αν κερδίσει η Ρωσία αυτό δεν θα είναι δυνατό! “Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε τον πόλεμο!”

 Ωραία πράγματα! 

️ Το 2014 ξεκίνησε ο “μικρός” πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας και από το Φεβρουάριο του 2022 είναι σε εξέλιξη ο “μεγάλος” πόλεμος, αλλά οι Αμερικάνοι μόλις τώρα ανακάλυψαν πως όλα γίνονται για να αποκομίσουν οφέλη τρισεκατομμυρίων από την Ουκρανία!

 Τι απέγινε η “υποστήριξη της Δημοκρατίας στην αδελφική Ουκρανία;!!” 

 Στο διά ταύτα: Η Αυτοκρατορία ΔΕ θα ήταν σε θέση να συλλάβει και να προσφέρει στον Τραμπ μια ρητορική προσανατολισμένη στη MAGA βάση του με επίκεντρο τα ποσοτικά οφέλη της συνέχισης του πολέμου, ΕΑΝ εκείνος είχε δώσει ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ σημάδι, μέχρι σήμερα, ότι πρόκειται να τραβήξει την πρίζα από την Ουκρανία.

 Σε αυτό το πλαίσιο, είναι αστείο εξάλλου πώς ο Ζελένσκι κάλεσε δημοσίως τον Τραμπ να εκπονήσει το μαγικό ειρηνευτικό του σχέδιο μέχρι τον Ιανουάριο (πριν από την ορκωμοσία).

 Όλοι ξέρουν ενδόμυχα ότι τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει και ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει…

 Και πως αν η Δύση δεν επιβάλει την αποκλιμάκωση, η Ουκρανία αναπόφευκτα θα καταστραφεί. Θα γίνει μια ευρωπαϊκή Σομαλία, που θα διαθέτει πυρηνικούς σταθμούς…