Tα προϊόντα των Λατινοαμερικανών θα συνεχίσουν να είναι φθηνότερα από τα ελληνικά όταν θα φτάνουν στην ελληνική αγορά.

Η συμφωνία της EE με τις χώρες Mercosur, δηλαδή τις Αργεντινή, Βραζιλία, Παραγουάη και Ουρουγουάη, θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά στους Έλληνες αγρότες.

Είναι αλήθεια ότι ανοίγει ο δρόμος- και για τους Έλληνες παραγωγούς- σε μια αγορά 284 εκατομμυρίων ανθρώπων και καταργούνται δασμοί που βάραιναν με πάνω από 4 δισ ευρώ τις εξαγωγές ευρωπαϊκών προϊόντων.

Αλλά τα προϊόντα τους θα συνεχίσουν να είναι ακριβότερα από τα εγχώρια λόγω του ευρώ.

Αντίθετα τα προϊόντα των Λατινοαμερικανών θα συνεχίσουν να είναι φθηνότερα από τα ελληνικά όταν θα φτάνουν στην ελληνική αγορά.

Από την άλλη, παρά τη γενική διακήρυξη για την προστασία 350 ευρωπαϊκών τροφίμων με γεωγραφικό προσδιορισμό, τα παραρτήματα της συμφωνίας αποκαλύπτουν ότι υπάρχουν πολλές “γκρίζες” ζώνες, όπου μπορεί να βρει κανείς και την ελληνική φέτα.

Το πόση ζημιά κάνουν σε αυτό το μοναδικό, ελληνικό αγροτικό προϊόν οι περιπτώσεις νοθείας που αποκαλύπτονται ειδικά σε χώρες- προορισμούς είναι γνωστό.

Εδώ υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα: Η παραγωγή της φέτας είναι ακριβή λόγω ευρώ και λόγω απόστασης είναι δύσκολο να μεταφερθεί π.χ. στην Αργεντινή, καθώς είναι ένα νωπό προϊόν.

Επίσης η παραγωγή της είναι μικρή, δεν αρκεί για να ικανοποιήσει μία τεράστια αγορά που αποτελείται κυρίως από την Βραζιλία και την Αργεντινή.

Συνεπώς, πολύ δύσκολα θα κερδίσουν από αυτές τις συμφωνίες οι Έλληνες παραγωγοί.

Περισσότερο μοιάζει οι συμφωνίες αυτές να έγιναν για να καλύψουν γενικώς το πρόβλημα της ΕΕ σε πρώτες ύλες και τρόφιμα.

Το τι θα συμβεί στις εγχώριες αγορές κάνει στις Βρυξέλλες δεν ενδιαφέρεται.

Γνωστές είναι, επίσης, οι τριβές που προκάλεσε η συμφωνία ΕΕ- Καναδά, η οποία επί της ουσίας άφησε απροστάτευτη τη φέτα στον αθέμιτο ανταγωνισμό από άλλα λευκά τυριά που πλασάρονται ως “φέτα” στην καναδική αγορά.

Το γεγονός ότι η ελληνική φέτα έχει αρχίσει να κερδίζει μεγαλύτερο μερίδιο στις επιλογές των Καναδών καταναλωτών, λόγω των ποιοτικών της χαρακτηριστικών, δεν αναιρεί την έλλειψη προστασίας.

Οπότε κάποιος θα αναρωτηθεί τι συμβαίνει και με την συμφωνία ΕΕ- Mercosur, σε ό,τι αφορά το καθεστώς προστασίας δεκάδων αγροτικών προϊόντων και τροφίμων, από απομιμήσεις αμφιβόλου ποιότητας.

Υπάρχει σχετική υποσημείωση που ξεκάθαρα επιτρέπει σε άλλους να παρουσιάσουν παρόμοιο προϊόν!

«Η προστασία της γεωγραφικής ένδειξης «Φέτα» δεν εμποδίζει τη συνεχή και παρόμοια χρήση του όρου «Φέτα» από οποιοδήποτε πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένων των διαδόχων και εκδοχέων τους, για μέγιστο χρονικό διάστημα 7 ετών από την έναρξη ισχύος της παρούσας συμφωνίας,
υπό την προϋπόθεση ότι κατά την έναρξη ισχύος της παρούσας συμφωνίας έχουν χρησιμοποιήσει την εν λόγω γεωγραφική ένδειξη κατά τρόπο συνεχή όσον αφορά τα ίδια ή παρόμοια εμπορεύματα στη εδάφη της Αργεντινής, της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, η χρήση του όρου «φέτα» πρέπει να συνοδεύεται από ευανάγνωστη και ορατή ένδειξη της γεωγραφικής προέλευσης του εν λόγω προϊόντος».

Φυσικά η συμφωνία αναφέρεται και σε άλλα ελληνικά προϊόντα για τα οποία όμως είναι πιο σαφής.

Η κορινθιακή σταφίδα, η μαστίχα Χίου, ο κρόκος Κοζάνης, διάφορες τοπικές ποικιλίες κρασιών (π.χ. Νεμέα) κλπ, δεν θα έχουν ανταγωνισμό από απομιμήσεις στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Θα πει κάποιος τότε γιατί να συμβαίνει αυτό με την φέτα. Πολύ απλά γιατί είναι αναγνωρίσιμο εμπορικό προϊόν ενώ τα άλλα δεν είναι. Κάποιοι σκοπεύουν να πλουτίσουν από αυτό.

Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό από το γεγονός ότι παρόμοιες διατάξεις υπάρχουν και για άλλα γνωστά ευρωπαϊκά προϊόντα, είτε για το σύνολο των χωρών της Mercosur είτε για μεμονωμένες χώρες.

Με λίγα λόγια, η συμφωνία έχει υπογραφεί έτσι ώστε να εξυπηρετήσει κάποιους που θέλουν να εκμεταλλευτούν τα πιο εμπορικά αγροτικά προϊόντα και των δύο πλευρών.

Για παράδειγμα το γαλλικό “Ροκφόρ” θα βρίσκεται επί 7 έτη στην ίδια “γκρίζα” ζώνη με τη φέτα, όπως επίσης το πασίγνωστο γαλλικό κρασί “Μπορντώ”, ενώ ο γεωγραφικός (και ποιοτικός) προσδιορισμός “Σαμπάνια” θα μείνει στη “γκρίζα” ζώνη για μια ολόκληρη 10ετία.

Ανάλογοι αστερίσκοι υπάρχουν για την ιταλική “Γκοργκοντζόλα” (για 5 έτη), για το ιταλικό “Πεκορίνο” (7 έτη), το “Προσούτο Πάρμας” (7 χρόνια), το πορτογαλικό “Πόρτο” (7 έτη) κλπ.

Το «τυρί» που θα παρουσιαστεί προς τους Ευρωπαίους και Έλληνες αγρότες θα είναι ότι η Mercosur διαθέτει μεγάλο καταναλωτικό δυναμικό για ευρωπαϊκά προϊόντα υψηλής ποιότητας, όπως κρασιά, τυριά, σοκολάτες και χοιρινό κρέας, τα οποία υπόκεινται σήμερα σε υψηλούς δασμούς, οι οποίοι φτάνουν από το 20% μέχρι και το 55%!

Η συμφωνία θα καταργήσει αυτούς τους υψηλούς δασμούς και γενικότερα ότι εμποδίζει την εξαγωγή στην λατινοαμερικάνική ζώνη.

Όμως οι Ευρωπαίοι όπως και οι Έλληνες θα συνεχίσουν να παράγουν με ευρώ και με αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους, αντίθετα οι Λατινοαμερικάνοι θα συνεχίσουν να παράγουν σε πολύ χαμηλές τιμές και πλέον δεν θα αντιμετωπίζουν προβλήματα με δασμούς,

Επίσης τίθεται ζήτημα ως προς την ποιότητα και την ασφάλεια των προϊόντων αυτών και τις προδιαγραφές
τους (φυτοφάρμακα, αντιβιοτικά, ορμόνες κλπ).

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιχειρεί να «χρυσώσει το χάπι», λέγοντας ότι η συμφωνία ανοίγει την αγορά της ΕΕ σε προϊόντα από τη Mercosur, αλλά περιορίζει τις εισαγωγές από τη Mercosur “ευαίσθητων” γεωργικών προϊόντων, όπως το βόειο κρέας, η αιθανόλη, το χοιρινό κρέας, το μέλι, η ζάχαρη και τα πουλερικά.

Προσθέτει επίσης ότι η συμφωνία δεν επηρεάζει ούτε υπονομεύει τα υγειονομικά πρότυπα της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, ενώ η ΕΕ διατηρεί το δικαίωμά της να καθορίζει ανώτατα επίπεδα υπολειμμάτων για φυτοφάρμακα, κτηνιατρικά φάρμακα ή μολυσματικές ουσίες.

Ειδικά σε ό,τι αφορά το τελευταίο πρόκειται για έναν ασαφή ορισμό. Γιατί η ΕΕ μπορεί απλά να ισχυριστεί ότι τα ανώτατα επίπεδα υπολειμμάτων «είναι μια χαρά»!

Μην ξεχνάμε ότι τα προϊόντα αυτά θα έρθουν από χώρες αρκετά «περίεργες» για τα ευρωπαϊκά πρότυπα, από κάθε άποψη.

Πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν η Ελλάδα και οι ευρωπαϊκές χώρες την μεγάλη παραγωγή των χωρών της Λατινικής Αμερικής.